ลำไย

ลำไย

ชื่อสามัญ                  Longan

ชื่อวิทยาศาสตร์            Dimocarpus longan Lour.

ชื่อวงศ์                     SAPINDACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ต้น: ไม้ต้นขนาดกลาง แตกกิ่งก้านสาขาที่เรือนยอด ลำต้นและกิ่งก้านมีสีน้ำตาลอมเทา

ใบ: ใบเดี่ยว ขนาดเล็ก ใบดกหนาทึบ รูปหอก ปลายแหลม โคนสอบ ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย มีสีเขียวเข้ม

ดอก: ออกเป็นช่ออยู่ตรงส่วนยอดของต้น ดอกมีขนาดเล็ก        สีเหลืองหรือน้ำตาลอ่อน ๆ

ผล: มีลักษณะเป็นลูกกลม เปลือกสีน้ำตาล เนื้อในผลสีขาวใส รสหวาน   มีเมล็ด 1 เมล็ด มีสีดำ

นิเวศวิทยา และการกระจายพันธุ์ มีถิ่นกำเนิดในประเทศจีน นิยมปลูกมากในภาคเหนือตอนบนของไทย ผลจะแก่จัดในราวเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม

การใช้ประโยชน์ ผลใช้รับประทาน ใบสดมีรสจืดและชุ่ม ใช้เป็นยาแก้โรคมาลาเรีย ริดสีดวงทวาร    ฝีหัวขาดและแก้ไข้หวัด โดยนำเอาต้มน้ำกิน ดอกเป็นยาแก้โรคเกี่ยวกับหนองทั้งหลาย เมล็ดต้มหรือบดเป็นผงกินจะมีรสฝาด ใช้ภายนอกรักษากลากเกลื้อน แผลมีหนอง แก้ปวด สมานแผล ใช้ห้ามเลือด